Η μαλακία

Δύσκολη μέρα η χθεσινή για όλους μας – ακόμα και για εμάς που βρισκόμαστε μακριά από τα δρώμενα.  Πολύ δύσκολη ! Ένας ακόμη άνθρωπος έχασε την ζωή του … για μια μαλακία … … …   Γιατί οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος από οποιαδήποτε μεριά κι αν το κοιτάξει, δεν θα βγάλει άλλο πόρισμα.

Για μια μαλακία, ένας ακόμη άνθρωπος κατέληξε νεκρός κι ένας άνθρωπος έγινε φονιάς.
Για μια μαλακία, 2 ζευγάρια ηλικιωμένων γονιών χάσαν τα παιδιά τους, 1 κοπέλα έχασε τον άνθρωπο που αγαπούσε και που σχεδίαζε να ζήσει την ζωή της μαζί του, 2 παιδιά χάσαν τον πατέρα τους (και ίσως χάσουν και την μάνα τους), ένας ολόκληρος λαός έχασε τον μπούσουλα … … …
Όλοι χάσαμε από κάτι.  Ακόμα κι ο 7-χρονος Πάρις που με ρώτησε κοιτάζoντας τις ειδήσεις στην τηλεόραση «τι έγινε μαμά ;» κι αναγκάστηκα να του πω, έχασε κομμάτι από την παιδική του αθωότητα.  Κέρδισε κανείς ;;;  Δεν ξέρω.  Ϊσως να υπάρχουν κάποιοι μικρόμυαλοι που να νομίζουν ότι κάτι κέρδισαν – ψήφους, αίγλη, κύρος … δενξερωγωτιάλλο … … … – αλλά ουσιαστικά κανένας δεν κέρδισε.  Κανένας δεν κερδίζει ποτέ από τέτοιες καταστάσεις.

Σήμερα (και χθες, φυσικά) αναλύσεις επί αναλύσεων, απόψεις επί απόψεων, τηλεοπτικοί/διαδικτυακοί καβγάδες επί τηλεοπτικών/διαδικτυακών καβγάδων, συλλαλητήρια επί συλλαλητηρίων, συγκεντρώσεις επί συγκεντρώσεων … … … Το ‘χουμε ξαναδεί το έργο.  Πολλές φορές.  Γιατί έργο είναι.  Και προβάλλεται με τρόπο αυτούσιο (αν και ανούσιο) και αναλλοίωτο (αν και αλλοιώνον συνειδήσεις) και ακριβέστατο (αν και γεμάτο ανακρίβειες) κάθε φορά που πρέπει να προβληθεί, όπως ο “Ιησούς από την Ναζαρέτ” του Τζεφιρέλλι κάθε Μεγ. Εβδομάδα ένα πράγμα. Όλοι μιλούσανε/μιλούσαμε για το θύμα … … … για το θύτη … … … για την θεωρία των δύο άκρων … … … για την Χ.Α. … … … για το ΚΚΕ … … … για τον Τσίπρα … … … για τον Σαμαρά … … … για τον έναν … για τον άλλον … για τον παράλλον … … … . Σε λίγες μέρες που τα επεισόδια της … … «τηλεοπτικής σειράς» θα τελειώσουν, θα ξαναμπούμε πάλι κάτω απ’ τα παπλώματα, θα βάλουμε το κεφάλι μας στο μαλακό μας μαξιλάρι και θα ξανακοιμηθούμε τον ύπνο του Δικαίου.  Μέχρι την επόμενη φορά που το έργο θα ξαναπαιχτεί.

Για την ουσία του θέματος όμως, Τ Ι Π Ο Τ Α !!!
Για το γεγονός ότι πέσανε μαχαιριές για μια μαλακία, Κ Ο Υ Β Ε Ν Τ Α !!!
Για το ποια ήταν, στην τελική, αυτή η μαλακία, Τ Σ Ι Μ Ο Υ Δ Ι Α !!!

Η μαλακία είναι πως δυο άνθρωποι – οποιοιδήποτε άνθρωποι – μεταξύ τους δεν ξέρουν/δεν μπορούν/δεν θέλουν να συνυπάρξουν.  Αυτή είναι η έννοια του φασισμού και δυστυχώς ο φασισμός δεν εκφράζεται μόνο μέσα από την αγέλη των … … … Black T-Shirt Boyzzz.

Aν κοιτάξουμε λίγο στην ιστορία και στα όσα έχουν γραφεί περί φασισμού θα δούμε ότι επισήμως ο φασισμός ορίζεται ως ένα κίνημα, το οποίο ήρθε στο προσκήνιο στις αρχές του 20ου αιώνα στην Ευρώπη, στην Ιταλία. Οι φασίστες της Ιταλίας προσπάθησαν να ενοποιήσουν το έθνος τους μέσα από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, το οποίο θα προωθούσε την μαζική κινητοποίηση της εθνικής κοινότητας στηριζόμενο σε ένα τμήμα εμπροσθοφυλακής για να ξεκινήσει μια επανάσταση και να οργανώσει το έθνος σύμφωνα με τις φασιστικές αρχές. Κινήματα εχθρικά προς τη φιλελεύθερη δημοκρατία, τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, τα φασιστικά κινήματα διαφόρων κρατών μοιράζονται ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά, όπως η λατρεία του κράτους, η αφοσίωση και η τυφλή υπακοή σε έναν ισχυρό ηγέτη, και η έμφαση που δίνουν στον υπερεθνικισμό και τον μιλιταρισμό. Ο φασισμός βλέπει την πολιτική βία, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ως μέσα για την επίτευξη της εθνικης αναζωογόνησης και πρεσβεύει ότι τα ισχυρότερα έθνη (και φυσικά για κάθε φασιστικό κίνημα το δικό τους το έθνος είναι και το ισχυρότερο) έχουν το δικαίωμα να αποκτήσουν γη και τους πόρους εκτοπίζοντας ή εκμεταλλευόμενα τα πιο αδύναμα έθνη.  Τα φασιστικά ιδεώδη προβάλλουν μια εμπόλεμη, επικίνδυνη μορφή εθνικισμού (τον σωβινισμό) και μια δυσπιστία απέναντι σε αλλοδαπούς (ξενοφοβία/ρατσισμό), η οποία συνδέεται στενά με τον εθνοκεντρισμό αυτών των κινημάτων. Ένα τυπικό φασιστικό κίνημα ασπάζεται τον μιλιταρισμό, την πίστη δηλαδή στις κακουχίες και τις αρετές της στρατιωτικής ζωής τόσο σε ατομικό όσο και εθνικό επίπεδο, και αποβλέπει ώστε ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας ζωής να οργανωθεί σύμφωνα με την στρατιωτική ιεραρχία, δίνοντας επίσης έμφαση σε στολές, παρελάσεις, εγέρσεις μνημείων και ανδριάντων κλπ.

Μα πώς μπορούν νοήμονες άνθρωποι να αποδέχονται τέτοιες γελοίες απόψεις ;;; ακούω πολλούς ν’ αναρωτιούνται.  Πώς είναι δυνατόν να πείθονται από τέτοιες βλακείες ;;;  Έτσι σκεφτόμουν κι εγώ μέχρι τώρα, το ομολογώ.  Χθες, όμως, προσπαθώντας – με το φτωχό μου μυαλό – να εξηγήσω πώς μπορούν να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος τέτοιες απόψεις που οδηγούν απλούς ανθρώπους σε αποτρόπαια εγκλήματα, θυμήθηκα εικόνες από την δική μου πραγματικότητα όταν μεγάλωνα (όχι απαραίτητα μέσα από την οικογένειά μου μόνο, αλλά από όλο τον κοινωνικό περίγυρο).

Εικόνες*  όπως αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Κι αυτή:

Και τόοοοσες πολλές άλλες !!!

Όταν μαθαίνουμε από μικροί πως πρέπει να υπακούμε τυφλά σε «αυθεντίες» (πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, παιδεία, εργασία) χωρίς να εξασκούμε την κρίση μας, όταν παιδιά του Δημοτικού «στοιχίζονται» πριν μπουν για μάθημα και παρελαύνουν με καμάρι στις εθνικές επετείους κι εμείς τους χειροκροτάμε λιώνοντας από εθνική υπερηφάνεια, όταν μεγαλώνουμε σ’ ένα περιβάλλον που δεν μας μαθαίνει α) να σεβόμαστε τον εαυτό μας και β) να σεβόμαστε τους υπόλοιπους ανθρώπους γύρω μας, όταν δεν έχουμε μάθει να ακούμε τους συνομιλητές μας και να συνδιαλεγόμαστε στηρίζοντας τις απόψεις μας με επιχειρήματα, όταν συναναστρεφόμαστε με άτομα του στυλ «ξες-ποιος-είμαι-γω-ρε ;;;», όταν κάνουμε σημαία μας το «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος», όταν λειτουργούμε με μόττο το «ο θάνατός σου, η ζωή μου», όταν το νταηλίκι γίνεται τρόπος ζωής, όταν πιστεύουμε για τον εαυτό μας ότι εμείς είμαστε και κανείς άλλος, όταν εκμεταλλευόμαστε αδύναμους, όταν …, όταν …, όταν …, τότε πώς είναι δυνατόν να μην ανθίσει ο φασισμός ;;;  Αφού οι σπόροι πέφτουν από τότε που γεννιόμαστε και στη συνέχεια το χώμα ποτίζεται και λιπαίνεται διαρκώς.

Ο φασισμός δεν μπορεί να καταπολεμηθεί και το κακό δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τη ρίζα του, εάν πρώτα δεν σπαρθεί και ευδοκιμήσει η Δημοκρατία.  Όχι ο αντι-φασισμός.  Η Δημοκρατία !  Έτσι όπως την γέννησε και την ανάθρεψε και την διέδωσε ο τόπος τούτος.  Με σεβασμό στον Άνθρωπο και μηδενική ανοχή στην βία – απ’ όπου κι αν προέρχεται.  Ο καθένας από μας μπορεί να την σπείρει, να την καλλιεργήσει και να την κάνει να ανθίσει στην οικογένειά του, στον κοινωνικό του περίγυρο, στο χώρο εργασίας του.  Θέλει κόπο και παίρνει χρόνο.  Και ζιζάνια που θα προσπαθούν να την πνίξουν θα ξεπετάγονται καθημερινά. Αλλά πιστεύω πως η προσπάθεια αξίζει.  Όπως λέει ο Νομπελίστας ποιητής μας που απεβίωσε σαν σήμερα 42 χρόνια πριν, πρέπει να βγούμε “…ἀπὸ τοῦτο τὸν ὓπνο, τοῦτο τὸ μαστιγωμένο δέρμα“.

Για να μην ξαναχυθεί αίμα … για μια μαλακία.

———————————————————————————————————————————————————